به گزارش همشهری آنلاین، طیف‌های متنوعی از نقش‌آفرینی احمدیه در ژانرهای مختلف می‌تواند عیار او را مشخص کند و خب برای یک بازیگر ۳۰ساله این فرصت خوبی‌ست که خودش را نشان دهد و ادامه مسیر را هموار کند.
احمدیه در «لامینور» شانس کار کردن با مهرجویی را داشته و داستان هم حول شخصیتی تعریف می‌شود که او اجرایش را بر عهده دارد، دختری عاشق موسیقی که در جدال با یک پدر و ساختار سنتی، تصمیم می‌گیرد راه خودش را برود. کاراکتری نمادین که شاید باید درباره طراحی‌اش بیشتر حرف زد.
او در «تومان» نقش معشوقه‌ای را ایفا می‌کند که خیلی عاملیت ندارد و تا حدی حضورش تزئینی‌ست و اما رفته رفته به کنش می‌رسد و انتخاب می‌کند، لهجه و پوشش او در تومان متفاوت است و خب یعنی برای این نقش ریسک کرده.
در «مجبوریم» اما جنس حضور احمدیه بی‌پناه، منفعل است نقش پیچیدگی خاصی ندارد و درمیشیان هم نتوانسته بعد تازه‌ای به آن تیپ آشنای کلیشه‌ای اضافه کند، خود احمدیه هم تقریبا در حد تیپ مانده.
در نوبت لیلی، حال و هوای کار کمی با جریانات مرسوم در سینمای ایران تفاوت دارد و جنس بازی احمدیه هم قاعدتا باید متفاوت باشد، بازی‌های در سکوت، شرایط وهمی و پلان‌های کش‌دار از جمله خصوصیات نقش پردیس احمدیه در ساخته اخیر روح‌الله حجازی است، این آزمون سختی‌ست و باید دید احمدیه در ادامه با نوبت لیلی چه می‌کند.
نقش‌آفرینی‌هایی که شاید نوید یک ستاره را بدهد
سلام سینما درباره بازی او در «لاک قرمز» می‌نویسد: بازی ها در لاک قرمز بسیار عالی و باورپذیر در آمده است، بازی زیبای پردیس احمدیه که گویی از میان پانصد متقاضی این نقش انتخاب شده است مثال زدنی است. او به عنوان قهرمان داستان به خوبی نشان می‌دهد که با شهامت و با اشتیاقش به زندگی و عشق پرشورش به خانواده و مخصوصا خواهر و برادرش، در مقابل طوفان بدبختی هاو بدشانسی های زندگی نا امید نمی‌شود و با تلاشش در صددِ آن است تا بر مشکلات غلبه کند.
امیرمحمد سلیمانی در ویجیاتو به بازی پردیس احمدیه در لامینور می‌پردازد: پردیس احمدیه به عنوان بازیگر اصلی فیلم لامینور با یک هنرنمایی کاملا معمولی به چشم مخاطب نمی‌نشیند. البته ضعف‌های اساسی فیلم مهرجویی آن‌قدر روی فیلم سایه انداخته که عملا فرصت کافی را به هیچکدام از بازیگران نمی‌دهد که دختری که می‌تواند سینمای ایران را تکان دهدودی نشان دهند. در این میان شاید کاوه آفاق [که یک خواننده راک است] بهترین بازیگر فیلم لامینور لقب بگیرد؛ او به عنوان یک خواننده حداقل هنرنمایی قابل قبولی دارد!
اما در «مجبوریم» گلبهار با بازی پردیس احمدیه نماینده زن سردرگم است که چون از بدو تولد تا جوانی همواره به دنبال بدیهی‌ترین نیازهای زندگی بوده درک درستی از استقلال و دفاع از حقوق خود ندارد.
او که خودش را زنی وابسته به مردی خلافکار و بی‌اخلاق می‌داند، تنها خواسته‌اش از قانون آن است که فرصت دوباره بچه‌دارشدن را به او ببخشد تا دوباره به معشوق مجرمش بپیوندد. به همین دلیل گلبهار با وجود حمایت وکیل قانونی‌اش تلاش چندانی برای رسیدن به حقوق خودش نمی‌کند چراکه اساسا درکی از آزادی‌های فردی‌اش ندارد.
در عمل گلبهار همچون اسمِ رمانتیکش، رمانتیک، احساسی، زودباور و واقعا خنگ است. اینجا هم تیریک فیلم‌نامه به سراغ ذهنِ پرسشگرِ انسان می‌آید. فیلم‌نامه‌نویس برای مرثیه‌خوانی و مظلوم‌نمایی و برانگیختنِ احساساتِ مخاطب نه تنها از بازیگری پریچهر و معصوم (خانم احمدیه) استفاده کرده بلکه در شخصیت‌پردازی او پارامترهای معصومیت را قرار داده است که می‌توان گفت به خوبی از پس نقشش برآمده. منبع:برترین‌ها
نظر شما